Rozszerzona Odpowiedzialnosc Producenta (EPR)

Do końca 2024 r. wszystkie kraje członkowskie Unii Europejskiej będą musiały przestrzegać tzw. Rozszerzonej Odpowiedzialności Producenta, która ma na celu uwrażliwienie producentów opakowań pod kątem używanych materiałów i konsumentów końcowych na temat ich prawidłowej utylizacji i recyklingu.

CO TO JEST DYREKTYWA 852/2018

Wspomniana dyrektywa (zawarta w Dekrecie Legislacyjnym 116/2020) przewiduje wejście w życie tzw. „Rozszerzona Odpowiedzialność Producenta”, terminu wywodzącego się z angielskiej Extended Producer Responsibility i skracanego skrótem EPR.

Zgodnie z tekstem dyrektywy, producenci będą musieli do końca 2024 roku przestrzegać EPR, aby w pełni pokryć koszty związane z recyklingiem i prawidłową utylizacją opakowań użytych do pakowania produktów.

Cytując dyrektywę:

„Stosowanie skutecznych systemów rozszerzonej odpowiedzialności producenta może mieć pozytywny wpływ na środowisko poprzez zmniejszenie produkcji odpadów opakowaniowych oraz zwiększenie selektywnej zbiórki i recyklingu tych odpadów”.

Jest zatem jasne, że odpowiedzialność producentów zaczyna się w momencie, w którym opakowanie jest wytwarzane; Kraje Unii Europejskiej powinny zachęcać do stosowania biomateriałów (lub w każdym razie materiałów nadających się do wielokrotnego recyklingu) oraz, jeśli konieczne jest użycie opakowań jednorazowych, zapewnić ich prawidłową utylizację.

Podobnie, gdy takie opakowania stają się odpadem, kraje europejskie muszą być w stanie zapewnić odpowiednie usługi, które pozwolą na zarządzanie nimi w taki sposób, aby nie powodowały szkód w środowisku.

Z tych wszystkich powodów kamieniem węgielnym dyrektywy jest zobowiązanie wszystkich krajów europejskich do przestrzegania EPR w celu zapewnienia, że koszty związane ze zbiórką, transportem i usuwaniem odpadów opakowaniowych są pokrywane w 100% (jak również koszty związane z do komunikacji i informacji dotyczących tych dyrektyw skierowanych do konsumentów końcowych).

JAKIE BĘDĄ OBOWIĄZKI EUROPEJSKICH PRODUCENTÓW?

Przede wszystkim należy podkreślić, że za „producentów” uważani są wszyscy, którzy wprowadzają i wprowadzają na rynek lokalny opakowania zawierające towary, które później staną się odpadami. Należy pamiętać, że za takie uważa się również opakowania wtórne, czyli takie, które służą do wysyłki produktu do konsumenta końcowego.

Do chwili obecnej istnieją dwa kraje europejskie już objęte ustawodawstwem: Francja i Niemcy. Kraje te mają zatem obowiązek przystąpienia do jednego z wielu lokalnych stowarzyszeń zajmujących się utylizacją odpadów opakowaniowych (CITEO dla Francji i LUCID dla Niemiec, żeby wymienić tylko kilka) w celu uzyskania unikalnego kodu, który będzie potrzebny w tej chwili w którym lokalni producenci zdecydują się wprowadzić na rynek jeden z produktów objętych przepisami.

Do 2024 r. wszystkie kraje europejskie będą objęte tym prawodawstwem.

CO MUSISZ ZROBIĆ W BETONIE?

Aby zapewnić realizację celów określonych w dyrektywie, państwa europejskie będą musiały podjąć wszelkie niezbędne działania, aby wprowadzić systemy zbiórki, recyklingu lub odzysku zużytych opakowań (w tym wyprodukowanych przez konsumenta końcowego), które pozwolą należy nimi zarządzać w odpowiedni sposób, nie powodując szkód w środowisku.

W tym celu każdy kraj może skorzystać ze współpracy konsorcjów (prywatnych i nieprywatnych) lub właściwych organów publicznych zajmujących się zbieraniem i recyklingiem tych materiałów, z poszanowaniem ich metod działania lub taryf przewidzianych za dostęp do niektórych usług.

Dzięki temu będą mogli uzyskać unikalny kod, o którym już mówiliśmy w poprzednim akapicie, który pozwoli im wprowadzić na rynek dowolny rodzaj produktu.

KOLEJNY PUNKT CARDINE: INFORMACJE

Aby zmniejszyć wpływ odpadów na środowisko, ważne jest, aby konsumenci końcowi byli również informowani o stosowaniu opakowań nadających się do recyklingu lub wielokrotnego użytku; w ten sposób będzie można uświadomić im tę bardzo ważną kwestię, przyczyniając się tym samym do rozwoju sektora związanego z recyklingiem odpadów opakowaniowych, a tym samym promując ich prawidłową utylizację.

Podobnie, aby zachęcić firmy do wzrostu wykorzystania opakowań wielokrotnego użytku, państwa członkowskie Unii Europejskiej mogą podjąć określone działania, takie jak: zachęty, wyznaczanie celów ilościowych oraz zróżnicowanie wkładów finansowych po zastosowaniu tego rodzaju opakowań.

KORZYŚCI DLA ŚRODOWISKA

Nie ma wątpliwości, że gospodarka odpadami w Europie powinna być ulepszana i bardziej świadomie gospodarowana, aby zapewnić lepszą jakość otaczającego nas środowiska, już w dużej mierze zagrożoną przez rozwój technologiczny i przemysłowy ostatnich lat. Ponadto koszty sprzątania związane z usuwaniem rozproszonych odpadów stanowią niepotrzebne obciążenie ekonomiczne dla społeczeństwa.

Dzięki tej dyrektywie korzyści dla środowiska byłyby znaczne: Europa dąży do promowania zasad gospodarki o obiegu zamkniętym w celu wydłużenia cyklu życia produktów oraz zachęcania do ich udostępniania, ponownego użycia i recyklingu, co w konsekwencji prowadzi do zmniejszenia ilości odpadów które ostatecznie rozproszyłyby się w środowisku.

Ponadto, ponieważ ponowne wykorzystanie takich materiałów pozwoliłoby na promowanie zrównoważonej biogospodarki, mogłoby przyczynić się do zmniejszenia zależności Unii Europejskiej od importu surowców z innych krajów.